การชุบสังกะสีเป็นการเคลือบป้องกันทั่วไปที่ใช้กับแท่งเกลียวเพื่อเพิ่มความทนทานต่อการกัดกร่อน การเคลือบสังกะสีทำหน้าที่เป็นชั้นเสียสละ กัดกร่อนแทนโลหะที่อยู่ด้านล่าง

การเคลือบสังกะสีทำหน้าที่เป็นชั้นสังเวยเพื่อเพิ่มความต้านทานการกัดกร่อนของแท่งเกลียวเนื่องจากกระบวนการที่เรียกว่า "การป้องกันด้วยไฟฟ้า" หรือ "การป้องกันแบบแคโทดิก" หลักการนี้อิงตามอนุกรมกัลวานิก ซึ่งจัดอันดับโลหะต่างๆ ตามแนวโน้มที่จะสึกกร่อนเมื่อสัมผัสกับอิเล็กโทรไลต์ (เช่น ความชื้นหรือเกลือ)

เมื่อโลหะสองชนิดที่ไม่เหมือนกันสัมผัสกันต่อหน้าอิเล็กโทรไลต์ จะเกิดเซลล์กัลวานิกขึ้น ในเซลล์นี้ โลหะที่มีตำแหน่งสูงกว่าในอนุกรมกัลวานิก (กล่าวคือ โลหะที่มีแนวโน้มที่จะเกิดการกัดกร่อนมากกว่า) จะกลายเป็นแอโนด ในขณะที่โลหะที่อยู่ต่ำกว่าในอนุกรมทำหน้าที่เป็นแคโทด แอโนดเกิดการกัดกร่อน ปล่อยไอออนของโลหะเข้าไปในอิเล็กโทรไลต์

ในกรณีของ แท่งเกลียวชุบสังกะสี , สังกะสีมีค่าสูงกว่าในชุดกัลวานิกเมื่อเทียบกับเหล็กหรือเหล็ก (วัสดุที่ใช้กันทั่วไปสำหรับแท่งเกลียว) ดังนั้นเมื่อผิวเคลือบสังกะสีสัมผัสกับความชื้นหรือองค์ประกอบที่มีฤทธิ์กัดกร่อนอื่นๆ มันจะกลายเป็นแอโนดเสียสละ กัดกร่อนและปล่อยไอออนของสังกะสีออกสู่สิ่งแวดล้อม

ไอออนของสังกะสีช่วยป้องกันไม่ให้เหล็กหรือเหล็กที่อยู่ข้างใต้สึกกร่อนโดยการสร้างเกราะป้องกันบนพื้นผิวของแกนเกลียว การกัดกร่อนแบบเสียสละของการเคลือบสังกะสีทำให้มั่นใจได้ว่าโลหะที่อยู่ด้านล่างได้รับการปกป้องจากการสัมผัสโดยตรงกับองค์ประกอบที่มีฤทธิ์กัดกร่อน ซึ่งจะช่วยยืดอายุการใช้งานและความทนทานของแกนเกลียว

ด้วยการใช้การป้องกันไฟฟ้าจากการเคลือบสังกะสี แท่งเกลียวสามารถต้านทานการกัดกร่อนในสภาพแวดล้อมต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่หลากหลาย รวมถึงงานที่สัมผัสกับความชื้น ความชื้น หรือสารกัดกร่อนอื่นๆ